Νίκος Σουβατζής - το ποιήμα "Τα πρόσωπα πίσω απ' τις μάσκες" και ένα διήγημα "Αναχώρηση"

Νίκος Σουβατζής *

ΠΕΙΡΑΙΑΣ

     ΠΟΙΗΣΗ     

          Τα πρόσωπα πίσω απ' τις μάσκες

Φοβάμαι αυτούς που με γεμίζουν πληγές
για να έρθουν μετά να τις γιατρέψουν
Φοβάμαι αυτούς που γεμίζουν
με μίσος την καρδιά μου
για να έρθουν μετά να μου διδάξουν την αγάπη

Φοβάμαι αυτούς που με βυθίζουν στο σκοτάδι
για να έρθουν μετά να μου χαρίσουν το φως
Φοβάμαι αυτούς που μου κλέβουν την άνοιξη
για να έρθουν μετά να την πουλήσουν ακριβά
Φοβάμαι αυτούς που βάφουν γκρίζο τον ουρανό
για να μου μιλήσουν μετά για το απέραντο γαλάζιο

Φοβάμαι αυτούς που φλυαρούν ακατάπαυστα
για να έρθουν να μου μιλήσουν
για την αξία της σιωπής
Φοβάμαι αυτούς που παγώνουν
το χαμόγελο στα χείλη μου
για να μου μιλήσουν μετά για αισιοδοξία

Φοβάμαι αυτούς που χαλάνε τον ύπνο μου
για να με κοιμίσουν με τα ψέματά τους
Φοβάμαι αυτούς που εισβάλλουν
απρόσκλητοι στα όνειρά μου
για να με μάθουν δήθεν να ονειρεύομαι.

~~~~~~~~~~~~~~~

  Διήγημα   

του Νίκου Σουβατζή*

Αναχώρηση

Θα 'φεύγε. Δεν είχε σημασία για πού. Ούτε με τι μέσο. Ούτε το ταξίδι. Απλώς δεν άντεχε άλλο. Πετάχτηκε απ' το κρεβάτι ιδρωμένος. Πλύθηκε και ντύθηκε βιαστικά. Ήπιε μια γουλιά καφέ κι έτρεξε να προλάβει το λεωφορείο. Μόλις έφτασε στη στάση το είδε να απομακρύνεται. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισε όταν έφτασε στο γραφείο, ήταν το οργισμένο πρόσωπο του προϊσταμένου.

-Εδώ είναι εταιρεία. Δεν είναι μαγαζί του πατέρα σου να έρχεσαι ό,τι ώρα σου καπνίσει.

Κατευθύνθηκε με σκυμμένο το κεφάλι προς το πόστο του. Σήκωσε το βλέμμα του και την είδε να του χαμογελάει. Αυτά τα πανέμορφα μπλε μάτια. Θα μπορούσε να τα κοιτάει για ώρες. Να βυθίζεται μέσα τους. Ακούμπησε το χέρι της τρυφερά πάνω στο μπράτσο του.

-Καλά είσαι;

-Και ποιος είναι καλά;

Δούλεψε για εννιά ώρες με ένα διάλειμμα είκοσι λεπτών. Απαγορεύεται να είσαι λυπημένος. Απαγορεύονται οι συζητήσεις. Απαγορεύονται οι καλημέρες. Απαγορεύονται οι φυσικές ανάγκες. Εδώ είναι εταιρεία.

Γύρισε στο σπίτι σκοτωμένος. Πήρε έναν ταξιδιωτικό οδηγό απ' τη βιβλιοθήκη. Βερολίνο. Γεωγραφική θέση: στο βορειοανατολικό τμήμα της Γερμανίας. Έκταση: 891 τ.χλμ. Πληθυσμός: 3,4 εκατομμύρια κάτοικοι. Βγήκε στο μπαλκόνι για τσιγάρο. Ο απέναντι πότιζε τα λουλούδια του.

-Τι γίνεται γείτονα; Πώς πάει;

-Πώς να πάει;

Άνοιξε την τηλεόραση για να μην αισθάνεται μόνος. Θόρυβος. Μόνο θόρυβος. Έβαλε ένα ποτό για να ναρκώσει τις σκέψεις του. Μόλις ήπιε το μισό μπουκάλι ο θόρυβος έγινε πιο υποφερτός. Τότε άρχισε να κλαίει σαν μωρό και να φωνάζει.

-Κλέφτες. Θέλω πίσω τη ζωή μου.

Παρίσι. Γεωγραφική θέση... Έκταση... Πληθυσμός... Βγήκε μια βόλτα για να ξεθολώσει το μυαλό του. Κόρνες, μηχανές αυτοκινήτων, εξατμίσεις μοτοσυκλετών, γέλια, φωνές, βρισιές. Θόρυβος. Μόνο θόρυβος. Νέα Υόρκη... Έχει καμία σημασία;

Επέστρεψε στο σπίτι πιο άδειος από πριν. Ξαναβγήκε στο μπαλκόνι. Μπετό, κεραίες τηλεοράσεων, απλωμένα ρούχα και γκρίζα πρόσωπα. Άναψε τσιγάρο και το κάπνισε αργά μέχρι το φίλτρο. Ανέβηκε στην κουπαστή. Άπλωσε τα χέρια του σε έκταση και βούτηξε στο κενό.

-Ο κυβερνήτης και το πλήρωμα σας καλωσορίζουν στην πτήση μας.

Η ζωή του περνάει μπροστά απ' τα μάτια του.

-Έχει ξεκινήσει η διαδικασία της απογείωσης. Προσδεθείτε και μην καπνίζετε.

Σχολείο. Πανεπιστήμιο. Στρατός. Δουλειά. Ψυχοφάρμακα. Οι φίλοι φύγαν. Τα μάτια της. Αυτά τα πανέμορφα μπλε μάτια. Χαμογελάει.

Χτυπάει με δύναμη πάνω στην άσφαλτο. Όλα τελειώσανε. Ένας περαστικός τον βρίσκει σε μια λίμνη αίματος και καλεί ασθενοφόρο.

-Ευχαριστούμε που προτιμήσατε την εταιρεία μας κι ελπίζουμε να σας ξαναδούμε σε κάποια επόμενη πτήση μας.

________

* Απ' τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο "Αναχώρηση" εδώ δημοσιεύετε  το ομώνυμο διήγημα