~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...........................................................*ειδήσεις, νέα και ρεπορτάζ από τον χώρο της λογοτεχνίας
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αρχείο Καβάφη

Αρχείο Καβάφη
Η ηλεκτρονική έκδοση του Αρχείου Καβάφη είναι έργο του Σπουδαστηρίου και ιδιοκτησία του Ιδρύματος Ωνάση. Περιλαμβάνει όλα τα έργα του ποιητή και πλούσιο ανέκδοτο υλικό, όπως αυτό προκύπτει από την συνεχιζόμενη μελέτη του Αρχείου του. Περιλαμβάνει επίσης γενικές πληροφορίες για τον Καβάφη, αλλά και ειδικότερες για την πρόσληψη και απήχηση της Καβαφικής ποίησης παγκοσμίως.

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ (1900-1971) : ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΣΤΗ Μ.Α. [ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ], (1944)

Dionisis Vitsos
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ: ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΣΤΗ Μ.Α. [ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ], (1944)
(Σατιρικό ποίημα που δημοσίευσε το 1976 ο Γ.Π.Σαββίδης)

Ήσυχοι ήμασταν ας πούμε
Εδώ που λαχε να ζούμε
Μες την ζέστη την ογρή
Μες την Μέση Ανατολή.

Φούσκωνε και το ποτάμι
Φούσκωναν και τα μυαλά
Κι ήμασταν σαν το καλάμι
Στην παχιά ακροποποταμιά.

Όταν ήρθαν οι αντάρτες
Με πιστόλες και με χάρτες
Να ταράξουν την ζωή μας.

Ήρθε ο Ρούκας [Πέτρος Ρούσσος (ΚΚΕ)], 
ήρθε Ντύμας [Ανδρέας Τζήμας (ΚΚΕ-ΕΛΑΣ)]
Ο Κατάρλης [Γεώργιος Καρτάλης (ΕΚΚΑ)], 
με τον Πύρρο [Κομνηνός Πυρομάγλου (ΕΔΕΣ)]
Και ο Δεσπότης [Κώστας Δεσποτόπουλος (ΕΑΜ)]
με τον Τζίρο [Ηλίας Τσιριμώκος (ΕΛΔ)]

Και τους βάλαν στα αψηλά
Με χαφιέδες και δροσιά
Να θυμούνται τα βουνά

«Τι γυρεύουν; τι γυρεύουν;»
Φώναζαν οι παροικίες
«Τι γυρεύουν; τι γυρεύουν;»
Φώναζαν στις νταχαμπίες. [τα ποταμόπλοια του Νείλου]

«Ποιός τους έφερε δω πέρα
Να μας πάρουν τον αέρα;»
«Μην τους έφεραν οι Σύμμαχοι;
«Αλλ' αυτοί μας αγαπούν

Και δεν θέλουν την αμάχη
Στους λαούς που πολεμούν
Για να ζήσει η ανθρωπότη
Έξω απ' της σκλαβιάς τα σκότη».

«Μη τους φέραν οι Αραπάδες
Για να πάρουνε μπαξίσι;»

«Αδελφέ μου οι Ελληνάδες
Που γλεντούν με κάθε κρίση,
Αυτοί πάλι βρήκαν κάτι
Να μας κόψουν το ραχάτι».
.
Κίτρινος και σιωπηλός [ο Πρωθυπουργός Εμμ. Τσουδερός]
Όταν τον ρωτήσουν κάτι,
Μ' ένα νεκρωμένο μάτι
Τους κοιτάει και τους ρωτά:
«Που τα βρήκατε όλα αυτά;

Τι ναι αυτός ο λουκουμάς;
Άρτζι μπούρτζι και λουλάς,
Πράσινα άλογα και θειάφι,
Δεν τ' αφήνετε στο ράφι;

Με μια τρύπια κατσαρόλα,
Μ ένα πράσο, με μια φόλα
Μολονότι ορθόν θα ήτονα
Να ρωτήσετε και τον γείτονα.

Να ρωτήσετε τον χασάπη,
Να ρωτήσετε τον αράπη,
Που πουλάει ζεστά σουδάνια [αράπικα φυστίκια]
Καλοχώνευτα και σπάνια».

Οι αντάρτες σαν τον είδαν
Πήγε να τους φύγει η βίδα.
Μέρα νύχτα συζητούσαν,
Μέρα νύχτα πολεμούσαν,
Για να βρούνε κάποια λύση
Στης Ανατολής την κρίση
Που ήταν πια μασκαραλίκι.

Μα οι Εγγλέζοι που τους θρέψαν
Χωρίς να πληρώνουν νοίκι,
Έπαψαν να παίζουν πρέφα
Και σαν να μοιράζαν κόλλυβα
Τους εμάζευαν αθόρυβα
Και τους έστελναν ξανά
Στα ψηλά τους τα βουνά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ (1900-1971), Κατά την διάρκεια της κατοχής στην Μέση Ανατολή προϊστάμενος της Κεντρικής Υπηρεσίας Τύπου της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης του Καΐρου.
[Με την ονομασία Συνέδριο του Λιβάνου φέρεται στη σύγχρονη ελληνική ιστορία η διάσκεψη με στόχο τον σχηματισμό εθνικής κυβέρνησης, που έλαβε χώρα στον Λίβανο, μεταξύ της «ελεύθερης ελληνικής κυβέρνησης» και των οργανώσεων εθνικής αντίστασης που δρούσαν στην Ελλάδα, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την περίοδο που η Ελλάδα βρισκόταν υπό τριπλή κατοχή των δυνάμεων του Άξονα (Γερμανίας, Ιταλίας και Βουλγαρίας).
Το συνέδριο αυτό, τελώντας υπό την αιγίδα των Άγγλων, ξεκίνησε στις 17 Μαΐου του 1944 και έληξε τρεις ημέρες μετά, στις 20 Μαΐου 1944.]

["...Η αντίσταση και ο αιματηρός αγώνας του ελληνικού λαού στις πόλεις και τα βουνά ήταν τέτοιος, που ξεπερνά σε ηθική σημασία την ανεύθυνη δράση αφρόνων προσώπων, που αν και πηγάζει από την επιθυμία της εθνικής ενότητας, οδήγησε σε αποδοκιμαστέα και καταστροφικά αποτελέσματα, που πρέπει να καταδικασθούν απ΄ όλους...".
[...]
"Προφανώς οδηγούμαστε σε αναμέτρηση με τους Ρώσους, λόγω των κομμουνιστικών συνωμοσιών τους στην Ιταλία, Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα... Είμαστε στ΄ αλήθεια διατεθειμένοι να συναινέσουμε στη κομμουνιστικοποίηση των Βαλκανίων και της Ιταλίας;"
[...]
"...Πρέπει να επιτύχουμε ρήξη με το ΕΑΜ, πριν αυτό συνδεθή πολύ με τους σοβιετικούς. Θα πρέπει αν είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο χάσμα που να δώσει στους σοβιετικούς να καταλάβουν ότι θα πρέπει να το σκεφθούν πολύ σοβαρά πριν πάρουν οποιαδήποτε απόφαση. Το Φ.Ο., (Φόρεϊν Όφφις), πρέπει να καταστρώσει την πιο ισχυρή επίθεση κατά του ΕΑΜ, έτσι που να είναι δυνατόν να καταγγελθεί ανοιχτά. Δεν πρέπει να του δοθεί καμία βοήθεια, όπλα οποιουδήποτε είδους, ή εφόδια. Όλη η βοήθειά μας θα πρέπει να δοθή στον Ζέρβα και αυτή θα πρέπει ν΄ αυξηθή. Είναι τα πιο προδοτικά, βρωμερά κτήνη, για τα οποία έχω διαβάσει σε επίσημα έγγραφα και αυτό πάει πολύ μακρυά.
Γνωστοποιείστε μου κατά πόσο συμφωνείτε με όλα αυτά προκειμένου να διαμορφώσουμε πολύ σύντομα την πολιτική μας. Υποθέτω πως τώρα που προσκλήθηκαν να μπουν στη νέα κυβέρνηση είναι απαραίτητη μια σύντομη ανάπαυλα. Στο μεταξύ ας ετοιμάζουμε τα κανόνια μας, μια και θα πρέπει να είστε βέβαιος ότι θα φθάσουμε στη ρήξη με το ΕΑΜ και θα συγκρουστούμε επ΄ αυτού με τη Ρωσία."
ΟΥΙΣΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ, ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ, προς τον τότε Υπουργό Εξωτερικών και μετέπειτα Πρωθυπουργό της Αγγλίας ΑΝΤΟΝΥ ΗΝΤΕΝ.


[Το Συνέδριο και το Σύμφωνο του Λιβάνου

Στο διάστημα 17 έως 20 Μάη 1944 συνήλθε στη Βηρυτό, στο ξενοδοχείο «Δάσος της Βουλώνης», μια σύσκεψη των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων και εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων, που έμεινε στην ιστορία ως «Συνέδριο του Λιβάνου». Στη σύσκεψη, εκπροσωπήθηκαν, ουσιαστικά, δυο παρατάξεις. Από τη μια μεριά, ήταν η παράταξη του ΕΑΜικού κινήματος που εξέφραζε και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού κι, από την άλλη, ολόκληρος ο αστικός πολιτικός κόσμος, που στην ουσία δεν εξέφραζε τίποτα, αφού αποτελούνταν από κόμματα - σφραγίδες και ξοφλημένους πολιτικούς που είχαν εγκαταλείψει την Ελλάδα με την είσοδο των δυνάμεων του άξονα ή που είχαν μείνει στη χώρα, χωρίς όμως ποτέ να ανταποκριθούν στον πόθο του ελληνικού λαού και να συμμετάσχουν στο κίνημα της εθνικής αντίστασης. Οι μόνοι, ίσως, από τους εκπροσώπους της αντιΕΑΜικής παράταξης, που είχαν κάποιο μικρό λαϊκό έρεισμα, ήταν οι αντιπρόσωποι του ΕΔΕΣ και της ΕΚΚΑ.
Με δυο λόγια, αν θέλουμε να δούμε με όρους εξουσίας το Συνέδριο του Λιβάνου, από τη μια μεριά ήταν η ΠΕΕΑ, η κυβέρνηση, δηλαδή, των βουνών που είχε στα χέρια της πραγματική εξουσία κι, από την άλλη, ήταν η κυβέρνηση του Καΐρου υπό τον Γ. Παπανδρέου που δεν είχε καμία δύναμη εκτός απ' αυτήν που της εξασφάλιζαν οι Εγγλέζοι.
[...]
Με τη διοργάνωση του Συνεδρίου, οι Εγγλέζοι - που ήταν και οι πραγματικοί διοργανωτές - επιχειρούσαν να προλάβουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα, να φρενάρουν, δηλαδή, τη διαγραφόμενη πορεία προς μια μεταπολεμική Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατία, που καθημερινά έπαιρνε σάρκα και οστά με την αναμφισβήτητη και συνεχώς ογκούμενη λαϊκή συσπείρωση γύρω από το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, με την ίδρυση της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης, τη διενέργεια εκλογών και τη συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου.
[...]
Οι εργασίες του συνεδρίου άνοιξαν με ομιλία του Γ. Παπανδρέου, που, στην ουσία, ήταν ένας οχετός από ύβρεις και συκοφαντίες εναντίον της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Για όλα έφταιγε το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ, που αναγορεύονταν σε κύριο εχθρό της Ελλάδας και που, στην καλύτερη των περιπτώσεων, εξισώνονταν με τους Γερμανούς κατακτητές, αν δεν ήταν χειρότεροί τους. «Κόλασις είναι σήμερον η κατάστασις της Πατρίδος μας», έλεγε στον εναρκτήριο λόγο του ο Γ. Παπανδρέου και πρόσθετε: «Σφάζουν οι Γερμανοί. Σφάζουν τα Τάγματα Ασφαλείας. Σφάζουν και οι Αντάρται. Σφάζουν και καίουν... Η ευθύνη του ΕΑΜ είναι ότι δεν απέβλεψε μόνον εις τον απελευθερωτικόν αγώνα, αλλά ηθέλησε να προετοιμάση τη μεταπολεμικήν δυναμικήν του επικράτησιν». Για τον Παπανδρέου, το ΕΑΜ ήταν υπεύθυνο ακόμη και για τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας. «Με την τρομοκρατικήν αυτήν δράσιν του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, είπε χαρακτηριστικά, εδημιουργήθη δυστυχώς, το ψυχολογικόν κλίμα, το οποίον επέτρεψεν εις τους Γερμανούς να επιτύχουν εις το τρίτον έτος της δουλείας ό,τι δεν είχαν κατορθώσει κατά τα δύο πρώτα έτη - την κατασκευήν των Ταγμάτων Ασφαλείας...».

Η λύση που επρότεινε ο Παπανδρέου για να εκλείψουν όσα περιέγραφε και για να επιτευχθεί η περιβόητη εθνική ενότητα ήταν να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ. «Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος - είπε - από τον οποίον οφείλομεν το ταχύτερον να εξέλθωμεν, και προς τούτο εις μόνον υπάρχει τρόπος: Η κατάργησις του ταξικού και η δημιουργία Εθνικού Στρατού» (Γ. Παπανδρέου: «Η Απελευθέρωσις της Ελλάδος», εκδόσεις «ΑΛΦΑ» Ι. ΣΚΑΖΙΚΗ, Αθήνα 1945, σελ. 51- 58).
Ο τραχύς και προκλητικός τρόπος με τον οποίο μίλησε ο Γ. Παπανδρέου για το ΕΑΜ και η θρασύτατη απαίτησή του να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ ήταν μέρος της τακτικής, που είχε αποφασιστεί, από κοινού με τους Εγγλέζους, να ακολουθήσει η αντιΕΑΜική πλευρά στο Συνέδριο, με στόχο να βρεθεί η ΕΑΜική αντιπροσωπεία σε θέση άμυνας και να προβεί σε παραχωρήσεις, πράγμα που τελικά έγινε. Ετσι, όταν πια οι αντιπρόσωποι των βουνών ξεπέρασαν κάθε όριο διαλλακτικότητας και υποχωρήσεων, η άλλη πλευρά απέσυρε προσωρινά το αίτημά της για διάλυση του ΕΛΑΣ. Στην πραγματικότητα, βέβαια, δεν απέσυρε τίποτα, αφού δεν ήταν σε θέση να επιβάλει τίποτα. Πολύ περισσότερο, δεν ήταν σε θέση να επιβάλει τη διάλυση ενός στρατού σαν τον ΕΛΑΣ. Ετσι, φτάσαμε στο περιβόητο Συμβόλαιο ή Σύμφωνο του Λιβάνου.
[...]

Στο πέμπτο κεφάλαιο προβλεπόταν «Η εξασφάλισις, κατά την προσεχή από κοινού μετά των συμμαχικών δυνάμεων απελευθέρωσιν της Πατρίδος, της τάξεως και της ελευθερίας του ελληνικού λαού...». Αυτό σήμαινε ευθεία αναγνώριση στους Αγγλους του δικαιώματος να επεμβαίνουν σε κάθε εσωτερική ελληνική υπόθεση, αφού θα εξασφαλιζόταν, όχι μόνο η απελευθέρωση, αλλά και η τάξη της χώρας από κοινού με τους συμμάχους, δηλ. την Αγγλία!!!

Το πολιτειακό αντιμετωπιζόταν εντελώς αόριστα, χωρίς να προβλέπεται καμιά δέσμευση. Αόριστα έμπαινε επίσης και το ζήτημα της διάρκειας της κυβέρνησης. Ακόμη, δεν προβλεπόταν καμιά καταγγελία για τα τάγματα ασφαλείας, την κυβέρνηση Ράλλη και τους συνεργάτες των Γερμανών. Γινόταν γενικά λόγος για προδότες της πατρίδας.
[...]

Στο Λίβανο, ακόμη, συμφωνήθηκε και ο συσχετισμός δυνάμεων στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας, τα υπουργεία, δηλαδή, που θα έπαιρνε κάθε δύναμη. Για την ΠΕΕΑ, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, συμφωνήθηκε να δοθούν 5 υπουργεία, σε σύνολο 14 ή 15.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ" 21.5.2000

[ο ΕΑΜ και η ΠΕΕΑ προσέρχονται στο Λίβανο διεκδικώντας, κυρίως, τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας με αντιπρόεδρο από τις τάξεις τους και το 50% των υπουργείων (απαιτήσεις όχι παράλογες βάσει των συσχετισμών στην κατεχόμενη Ελλάδα), και την εγκατάσταση κλιμακίου της κυβέρνησης στα βουνά της κατεχόμενης Ελλάδας (απαίτηση απόλυτα λογική και επιβεβλημένη). Με την ολοκλήρωση της διάσκεψης έχουν αποδεχθεί τη μη εγκατάσταση κλιμακίου της κυβέρνησης στην Ελλάδα, και την επάνδρωση του 25% των υπουργείων, Οικονομικών, Γεωργίας, Εθνικής Οικονομίας, Συγκοινωνιών και Εργασίας, τα οποία στην ουσία δε θα υφίστανται πριν την απελευθέρωση και δεν έχουν κανένα ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων.

Οι εκπρόσωποι των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων και κυρίως εκείνοι του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, θα κατηγορηθούν δριμύτατα από τους εν Ελλάδι συντρόφους τους για το μέγεθος των υποχωρήσεων που έκαναν στη διάσκεψη του Λιβάνου. Για σχεδόν 3 μήνες το ΕΑΜ και το ΚΚΕ δεν δέχονται να επικυρώσουν τη συμφωνία και να ορίσουν τους υπουργούς στις θέσεις που τους αναλογούν.]
~~~~~~~~~~~~
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ:
- Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΤΟ ΚΑΙΡΟ, 1942
- ΔΥΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΥΣ ΣΤΟ ΛΙΒΑΝΟ.
Στην πρώτη απεικονίζονται: Από αριστερά προς τα δεξιά: Κ. Πυρομάγλου, Ι. Μεταξάς, Αλ.. Σγουρδαίος, Δ. Στρατής, Αλ. Μυλωνάς, Π. Ρούσος, Π. Κανελόπουλος, Αλ. Σβώλος, Μιλπ. Πορφυρογένης, Ι. Σοφιανόπουλος, Γ. Κάρταλης, Ν. Ασκούτσης, Στ. Μεταξάς (με στολή), Φ. Δραγούμης (κεφάλι), Γ. Σακαλής (καθιστός) Δ. Λόντος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου